Σωθήκαμε. Η κυβέρνηση φροντίζει να παρατείνει την προθεσμία αναστολής των πλειστηριασμών, χρεωμένων στις Τράπεζες σπιτιών, πέρα της 31 Δεκεμβρίου. Το ΠΑΣΟΚ ζητάει η παράταση να φθάσει στο 2014. Το 2014 οι Τράπεζες πάνε για να αλλάξουν χέρια λόγω της
ανακεφαλαιοποίησης. Μέχρι τότε το δυάρι θα αξίζει ένα ντενεκέ λάδι.
Με άλλα λόγια και πιο καθαρά. Δεν θα πάρουν τα σπίτια οι Τράπεζες για 1-2 χρόνια. Αλλά για παραπέρα ας μην το συζητάμε. Βεβαίως η παράταση είναι δίκαιο να δοθεί έτσι που μας έχουν καταντήσει.
Με το μπέρδεμα όμως τους όλου θέματος τι γίνεται; Γιατί μπερδεμένα μας τα έλεγαν και μας τα λένε όλοι μέχρι τώρα. Και μπερδεμένα παραμένουν ακόμη.
Ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Μηταράκης έλεγε στις αρχές Οκτωβρίου ότι δεν υπάρχει πρόθεση να αλλάξει το καθεστώς αναστολής των πλειστηριασμών.
Ο υφυπουργός κ. Σκορδάς 45 ημέρες πριν την λήξη της προθεσμίας αναστολής των πλειστηριασμών δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θα κάνει με το καθεστώς και ακόμη το συζητάει με τις Τράπεζες.
Ο κ. Βορίδης της Ν.Δ. έλεγε τον προηγούμενο μήνα ότι η υπόθεση με τις οφειλές στις Τράπεζες δεν μπορεί να τραβήξει πάνω από 1-2 χρόνια το πολύ και ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και οι Τραπεζίτες σήμερα τα λένε «θολά» λόγω ανακεφαλαιοποίησης.
Η υπόθεση των πλειστηριασμών έχει αναπτυχθεί και έχει αναλυθεί με πολλούς τρόπους και από άλλες στήλες στο Capital.gr.
Επειδή δε ως θέμα πονάει και θλίβει καλύτερα να το ξεπεράσουμε για σήμερα. Πως όμως να ξεπεράσεις το γενικότερο θέμα της καταστροφής των περιουσιών όλων των Ελλήνων (χρεωμένων και μη χρεωμένων στις Τράπεζες) λόγω της εγκληματικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών;
Την εγκληματική πολιτική του «γιαλαντζί σοσιαλισμού» που θεώρησαν την οικοδομή, το διαμέρισμα, την εξοχική κατοικία, την μονοκατοικία και το χωριατόσπιτο στοιχείο πλουτισμού και αφάνισαν την αξία τους με την φορομπηχτική πολιτική και την πολιτική χαρατσιών.
Την ερασιτεχνική (στην ουσία) πολιτική που κατέστρεψε όχι μόνο περιουσίες αλλά και ένα κύκλωμα οικοδομικής δραστηριότητας με 42 κλάδους μεγάλων, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που απασχολούσαν (στην ακμή τους) 300-350.000 άτομα και τώρα δεν ξεπερνούν τις 50.000.
Την άθλια και πολιτική των ανεγκέφαλων του υπουργείου Οικονομικών που για να καλυφθούν οι σπατάλες του ανερμάτιστου και μπολσεβίκικου κράτους εισηγήθηκαν μέτρα όπως το πόθεν έσχες, τους ειδικούς φόρους, τα χαράτσια μέσω ΔΕΗ, τους φόρους ακίνητης περιουσίας, την αύξηση των φόρων μεταβιβάσεων, την αύξηση των αντικειμενικών αξιών, τα τεκμήρια και την αύξηση ακόμη και των φόρων που πληρώνουμε για να μένουμε στο δικό μας το σπίτι.
Ο ηλίθιος και παιδαριώδης αντίλογος της φούσκας των ακινήτων δεν αντέχει μπροστά στην καταστροφή του 40-60% που υπέστη η περιουσία και καθημερινών ανθρώπων.
Γιατί η φούσκα ήταν αποτέλεσμα της ανυπαρξίας του κράτους όλα τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ευδαιμονίας όπου οι «ιθαγενείς» είχαν πεισθεί πως τα προβλήματα της χώρας λύθηκαν όταν ακούστηκε το «ιστορικό» σύνθημα... «Τσοβόλα δώστα όλα».
Όταν ακούστηκε το σύνθημα... «θα επανιδρύσουμε το κράτος».
Τότε δηλαδή που με ευθύνη της πολιτείας και με την ανυπαρξία διοικητικών μηχανισμών η ρεμούλα και η κλοπή εγκαταστάθηκε για τα καλά στον τόπο...
Ήταν σαφέστατα ευθύνη του κράτους να μαζέψει τις «φούσκες» πότε του Χρηματιστηρίου και πότε των ακινήτων. Από την στιγμή δε που οι κυβερνήσεις δεν τα κατάφεραν, λόγω αποδεδειγμένης ανικανότητας, δεν δικαιολογούνται σήμερα να καταστρέφουν περιουσίες για να συντηρήσουν τα κρατικά ερείπια της ελληνικής σοβιετίας.
Ο αντίλογος αυτός δεν αντέχει ακόμη μπροστά στην εξαθλίωση της περιουσίας εμπόρων, βιοτεχνών και κάθε μορφής επιχειρηματιών που υπολόγιζαν (τώρα με την κρίση) τουλάχιστον στην αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων των επιχειρήσεών τους.
Δεν αντέχει ακόμη ο αντίλογος μπροστά στην διάλυση του παραγωγικού κυκλώματος της οικοδομής με πολύπλευρα ενδιαφέροντα και δυνατότητες εξωστρέφειας.
Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί κλάδοι παραγωγής οικοδομικών υλικών με πρώτους την επεξεργασία ξύλου, τα χρώματα, τα είδη εφαρμογής ηλεκτρισμού, τα κουφώματα, τα είδη αλουμινοκατασκευών είχαν και μπορούσαν να αναπτύξουν εξαγωγική δραστηριότητα, τουλάχιστον στα Βαλκάνια, αν είχαν ως καταναλωτική βάση την εγχώρια αγορά.
Σήμερα λοιπόν με το κυνήγι της οικοδομής. Με τα πάνω από 200.000 απούλητα διαμερίσματα σε όλη την Ελλάδα. Με την προοπτική των πλειστηριασμών. Και με τον φορολογικό αφανισμό εισοδημάτων από ενοίκια και πώληση ακινήτων σε φυσιολογικές τιμές αγοράς για ποιόν κλάδο ή κλάδους οικοδομικών υλικών μπορούμε να μιλάμε;
Για ποια αξία της ακίνητης περιουσίας μπορούμε να συζητάμε;
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Blogger Comment
Facebook Comment