Η συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή την πανελλαδική συνδιάσκεψη για το νέο κόμμα, το μεθεπόμενο Σαββατοκύριακο, ήταν εξόχως αποκαλυπτική, όχι όμως για το νέο κόμμα.
Ο κ. Τσίπρας άνοιξε τα χαρτιά του, όσο
αυτό ήταν δυνατό σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία κρίσιμη για τις μετέπειτα εξελίξεις σε δύο πράγματα, στα θέματα των συνεργασιών και στο θέμα της αυτοδυναμίας, ενώ έδωσε ένα στίγμα προθέσεων για την απλή αναλογική.
Αν μπορεί κανείς να βγάλει ένα περιληπτικό συμπέρασμα για τα μελλοντικά σχέδια του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι ότι έχει τις εξής προτεραιότητες του είναι οι εξής: Να γίνει πρωθυπουργός, κατά προτίμηση με αυτοδυναμία, αν τα κουκιά δεν βγαίνουν να υπάρχει ένα κόμμα από ανανήψαντες του ΠΑΣΟΚ και άλλων κεντροαριστερών χώρων που να μπορεί να συμμαχήσει μαζί του και στην χειρότερη περίπτωση με τον Πάνο Καμμένο.
Ο κ. Τσίπρας δεν αποκλείει τίποτε. Το μόνο που αποκλείει, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εντάξει στις τάξεις του και άλλους πρόθυμους από το χώρο του ΠΑΣΟΚ τύπου Ανδρουλάκη, Ξενογιαννακοπούλου, Κασσή και άλλων για τους οποίους που έχει ακουστεί ότι οδεύουν προς την Κουμουνδούρου. Αυτήν την πόρτα την έκλεισε. «Δεν λειτουργούμε με όρους μεταγραφολογίας. δεν μας ενδιαφέρει ούτε θέλουμε να λειτουργήσουμε ως αποκούμπι πολιτικής καριέρας για κανέναν και για καμία», είπε στη συνέντευξη Τύπου.
Για αυτόν τον αποκλεισμό υπάρχουν λόγοι μικροκομματικοί αλλά και πολιτικής σκοπιμότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει το πείραμα της ένταξης προβεβλημένων πασόκων το Μάιο, παντού αυτοί εξελέγησαν παραγκωνίζοντας τα στελέχη του. Πέρα από αυτό όμως, στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι δυνάμει ψηφοφόροι αυτών των ανθρώπων έχουν έρθει στο κόμμα τους. Οι μεγαλοπασόκοι δεν έχουν τίποτε να τους φέρουν, δυσανάλογα λίγους με την αναταραχή και τις τυχόν αρνητικές εντυπώσεις που θα προκαλέσουν.
Τι θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που δεν θα του φτάνουν τα κουκιά (και ενδεχομένως ακόμα και αν του φτάνουν γιατί χρειάζεται την κυβερνητική εμπειρία). Αυτό ήταν το ερώτημα που απάντησε ο κ. Τσίπρας με τη φράση, ότι «περιμένουμε ανακατατάξεις, τις επιδιώκουμε» αλλά και ότι «δεν θα εκπλαγεί, αν δει νέα σχήματα και νέα κόμματα στις επόμενες εκλογές».
Θα ήθελε να δει λοιπόν ένα αντιμνημονιακό κόμμα της Κεντροαριστεράς, κάτι σαν την Κοινωνική Συμφωνία σε πιο «πιασάρικο» στυλ όμως ώστε να μπορεί να μπει στη βουλή και προσφέρει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη στήριξη και εκείνων των ψηφοφόρων που δεν τον ψηφίζουν. Θα ήταν ευχής έργον για τον κ. Τσίπρα, οι σκέψεις του Ανδρουλάκη και του Σκανδαλίδη να καρποφορήσουν σε ένα πολιτικό σχήμα, σε ένα αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα στην ουσία του είναι απλό. Αν υπάρξει ένα τέτοιο κόμμα και καταφέρει να μπει στη βουλή δημιουργείται ρήγμα στο κέντρο, όπου βρίσκεται αυτή τη στιγμή το ανάχωμα στο οποίο σκοντάφτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ύπαρξη και μόνον ενός τέτοιου κόμματος θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στη συνοχή του κυβερνητικού στρατοπέδου και το σημαντικότερο, θα δώσει ώθηση και στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα είναι μόνον η νίκη στις εκλογές εξασφαλισμένη αλλά και η προοπτική διακυβέρνησης, κάτι που μπορεί εν τέλει να λειτουργήσει από τους αναποφάσιστους και υπέρ της αυτοδυναμίας.
Το χειρότερο σενάριο, που επίσης δεν απέκλεισε ο κ. Τσίπρας, αυτό της συγκυβέρνησης με τον κ. Καμμένο, δεν εγγυάται στους πολίτες κυβερνητική σταθερότητα. Είναι λοιπόν σαφές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «σπρώξει» με κάθε τρόπο όσους συζητούν τη δημιουργία ενός αντιμνημονιακού ΠΑΣΟΚ.
Στο πίσω μέρος του μυαλού του βεβαίως ο κ. Τσίπρας έχει ένα σαφή στόχο, την αυτοδυναμία. Στη συνέντευξη τύπου για πρώτη φορά την έβαλε στο στόμα του δυο φορές και μάλιστα πρόσθεσε ότι το κόμμα του πάει με πλεονέκτημα στις εκλογές και ότι η αυτοδυναμία είναι πολύ κοντά.
Εξυπακούεται, ότι θα προσπαθήσει να αντιταχθεί σε ότι θα επιχειρήσει να του τη στερήσει, όπως π.χ. σε μια αλλαγή του εκλογικού συστήματος σε απλή αναλογική, και γι’ αυτό δεν άνοιξε τα χαρτιά του στο θέμα αυτό, μάλλον προσπάθησε να ελιχθεί. Ωστόσο για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ δύσκολο να πει όχι, αν έρθει τελικά κάτι τέτοιο και ο κ. Τσίπρας το ξέρει.
Θέμης Δαγκλής
Blogger Comment
Facebook Comment