Η ελληνίδα ηρωίδα είναι η Yvonne Cech, που με το άκουσμα των πυροβολισμών πήρε 18 παιδιά της Δ’ τάξης και τρεις συναδέλφους της και κλείστηκαν σε μια ντουλάπα για 45 λεπτά. «Γνωρίζω την Ιβόν για αρκετά χρόνια, είναι ένας γενναίος άνθρωπος και μια καλή Χριστιανή» τόνισε στο Αθηναϊκό πρακτορείο ο πατέρας Πέτρος Καρλούτσος, ιερατικός προϊστάμενος του ελληνορθόδοξου ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ντάνμπερι.
Επίσης, εκτός από τη βιβλιοθηκάριο, υπάρχουν άλλες δυο ομογενείς εκπαιδευτικοί.
Εξίσου συγκλονιστική είναι η ιστορία της καθηγήτριας Μέριροουζ Κρίστοπικ. Όταν ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί, πήρε τα 20 παιδιά που είχε στην τάξη της και τα έκρυψε σε μια ντουλάπα. Για να τα κρατήσει ήσυχα, τους έλεγε προσευχες και πόσο πολύ τα αγαπάει γράφει η Daily Mail. Την ίδια στιγμή, ο Άνταμ Ράνζα ήταν έξω από την πόρτα, ούρλιαζε «αφήστε με να μπω!».
H Μεριρόουζ Κρίστοπικ»Πήρα τα παιδιά σε μια ντουλάπα και τους μιλούσα για να τα κρατήσω ήσυχα. Τους έλεγα ότι τα αγαπάω και ότι ένας κακός άνθρωπος είχε μπει στο σχολείο.
Υπήρχαν κι άλλες δασκάλες που έκαναν το ίδιο. «Πίστευα ότι θα πεθάνουμε όλοι». Μ’ αυτά τα λόγια αφηγήθηκε το Γολγοθά της μια νεαρή δασκάλα που κατάφερε να κρύψει τους 15 μαθητές της στις τουαλέτες του σχολείου. «Τους είπα: να ξέρετε ότι σας αγαπάω όλους πολύ. Πίστευα ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα άκουγαν γιατί θα πεθαίναμε όλοι», είπε η Κέιτλινγκ Ρόιγκ, συγκρατώντας με δυσκολία τους λυγμούς της, σε συνέντευξή της ABC.
Ακούγοντας τους πρώτους πυροβολισμούς, η δασκάλα κατάλαβε τι συνέβαινε και πρόλαβε να κρύψει τα 15 παιδιά, ηλικίας 6 και 7 ετών, στις τουαλέτες. Μετά, έσπρωξε ένα έπιπλο πίσω από την πόρτα, την κλείδωσε και έσβησε το φως. «Τους είπα να κάνουν απόλυτη ησυχία, φοβόμουν πως αν ο ένοπλος έμπαινε μέσα θα μας άκουγε και θα πυροβολούσε. Τους είπα ότι απ’ έξω υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Κάποια παιδιά άρχισαν να κλαίνε, τα χάιδεψα και τους είπα ότι θα περάσει». Ένα από τα παιδάκια ζήτησε τη μαμά του, ένα άλλο όμως έδωσε κουράγιο στη δασκάλα του: «Εγώ κάνω καράτε, θα σας βγάλω έξω», της είπε χαρακτηριστικά.
Ακόμη κι όταν κόπασαν οι πυροβολισμοί, η Ρόιγκ δεν άφησε τα παιδιά να βγουν αλλά τους είπε να περιμένουν να έρθουν οι αστυνομικοί. Όταν επιτέλους ένας αστυνομικός χτύπησε την πόρτα, εκείνη του ζήτησε αρχικά να της δείξει το σήμα του για να ξεκλειδώσει αλλά και πάλι δεν πείστηκε. «Αν είστε πραγματικά αστυνομικός, έχετε τον τρόπο να βρείτε ένα κλειδί», του είπε. Ο αστυνομικός τελικά κατάφερε να ανοίξει και να οδηγήσει τα παιδιά με ασφάλεια στο χώρο όπου είχαν συγκεντρωθεί οι συμμαθητές και οι δάσκαλοί τους.
Μια άλλη εργαζόμενη στο σχολείο Σάντι Χουκ, υπάλληλος της βιβλιοθήκης, είπε στα παιδιά που βρίσκονταν εκεί ότι επρόκειτο για «άσκηση». «Έτσι θα ήξεραν τι να κάνουν, όμως γνωρίζαμε ότι αυτό που ακουγόταν ήταν πυροβολισμοί», είπε η Μαίρη Αν Τζέικομπ.
«Αφού ακούσαμε το θόρυβο από τα μεγάφωνα του σχολείου, τηλεφωνήσαμε στη γραμματεία και η γραμματέας είπε ότι επρόκειτο για πυροβολισμούς. Είμαι ακόμη κατάπληκτη που απάντησε στο τηλέφωνο» είπε, με δάκρυα στα μάτια, η Τζέικομπ.
Περιγράφοντας το μακελειό, είπε ότι ο Λάντζα μπήκε από την κεντρική είσοδο, προσπέρασε τη βιβλιοθήκη που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, καθώς και την αίθουσα της πρώτης τάξης και μπήκε στις επόμενες δύο όπου άρχισε να πυροβολεί. Μαζί με δυο συναδέλφους της η Τζέικομπ μάζεψε τα παιδιά μακριά από τα παράθυρα αλλά όταν συνειδητοποίησαν ότι η πόρτα της βιβλιοθήκης δεν κλείδωνε, τα έβαλαν σε ένα μεγάλο ντουλάπι όπου φυλάσσονται ηλεκτρονικοί υπολογιστές και διάφορα σύνεργα ζωγραφικής.
Επειδή και σε αυτήν την περίπτωση οι ενήλικοι δεν απάντησαν στις φωνές των αστυνομικών που χτυπούσαν την πόρτα ερευνώντας το κτίριο αφού σταμάτησαν οι πυροβολισμοί, η αστυνομία αρχικά είχε ανακοινώσει ότι αγνοούνται οι μαθητές μιας ολόκληρης τάξης. Τα παιδιά βγήκαν τελικά έξω μία ώρα αργότερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου