«Η ανεπαρκής παραγωγή ή αντίθετα, η υπερέκκριση ορµονών του θυρεοειδούς επηρεάζουν τα περισσότερα συστήµατα και όργανα του ανθρώπινου οργανισµού», τονίζει ο Αναπληρωτής καθηγητής Ενδοκρινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, κ. Δηµήτριος-Νικηφόρος Κιόρτσης και συγκεκριµένα:
τη θερµορρύθµιση: Όταν έχουµε αυξηµένα επίπεδα θυρεοειδών ορµονών (υπερθυρεοειδισµός), ο πάσχων ζεσταίνεται πολύ εύκολα, ακόµη και στο πολύ κρύο. Αντίθετα, ο πάσχων από υποθυρεοειδισµό (όπου υπάρχει µειωµένη έκκριση θυρεοειδικών ορµονών), εµφανίζει δυσανεξία στο ψυχρό περιβάλλον.
τη διάθεση: Στον υποθυρεοειδισµό παρατηρούνται σηµαντικές διαταραχές στη διάθεση και τάση για κατάθλιψη. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, στους ασθενείς που έχουν κατάθλιψη, πρέπει πάντοτε να κάνουµε έλεγχο του θυρεοειδούς, πριν χορηγηθούν αντικαταθλιπτικά», τονίζει ο κ. Κιόρτσης.
την καρδιακή λειτουργία: Ο υπερθυρεοειδισµός προκαλεί καρδιακές αρρυθµίες, λόγω της υπερέκκρισης θυρεοειδικών ορµονών. «Αυτό, σε ένα µυοκάρδιο που δεν είναι σε καλή κατάσταση, και ιδιαίτερα σε ηλικιωµένους ή καρδιοπαθείς, µπορεί να οδηγήσει ακόµη και σε ανακοπή ή και στο θάνατο».
την ενέργεια: Στον υποθυρεοειδισµό, ο πάσχων αισθάνεται κόπωση και υπνηλία, ενώ στον υπερθυρεοειδισµό, ένταση και ευερεθιστότητα.
το γαστρεντερικό σύστηµα: Στον υπερθυρεοειδισµό, υπάρχει τάση για διάρροιες, ενώ στον υποθυρεοειδισµό µάλλον µια τάση για δυσκοιλιότητα.
την έµµηνο ρύση των γυναικών: Οι πάσχουσες από υποθυρεοειδισµό, είναι πιθανό να εµφανίσουν διαταραχές στον κύκλο τους.
τα οστά: Αν ο υπερθυρεοειδισµός µείνει πολύ καιρό χωρίς θεραπεία, µπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση.
Ωστόσο, δεν είναι µόνο ο θυρεοειδής εκείνος που µπορεί να προκαλέσει τα παραπάνω συµπτώµατα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα, οι παθήσεις του θυρεοειδούς συχνά να διαφεύγουν της προσοχής ασθενών και γιατρών και να αργούν να διαγνωστούν, παρά το γεγονός ότι για τη διάγνωση αρκεί µια απλή αιµοληψία. Ακόµη κι έτσι όµως, αυτό που επισηµαίνουν οι ειδικοί, είναι η διαρκώς αυξανόµενη εµφάνιση των παθήσεων του θυρεοειδούς στον πληθυσµό. «Ο λόγος δεν είναι απόλυτα ξεκαθαρισµένος. Πιθανώς, οφείλεται σε αύξηση του προσδόκιµου επιβίωσης. Τα τελευταία χρόνια, λόγω της πιο συχνής µέτρησης των θυρεοειδικών ορµονών, αλλά και λόγω του υπερηχογραφήµατος, κάνουµε πολύ καλύτερα τη διάγνωση. Με το υπερηχογράφηµα, µπορούµε πλέον να βρούµε όζους ακόµη και λίγων χιλιοστών, µε µια τάση ακόµη και υπέρ-θεραπείας σε κάποιες περιπτώσεις», επισηµαίνει ο ειδικός.
Τι είναι οι «όζοι»;
Ωστόσο, υπάρχουν και προβλήµατα µε τον θυρεοειδή που δεν έχουν να κάνουν µε τη λειτουργία του, αλλά σχετίζονται µε µορφολογικές αλλοιώσεις. Οι όζοι είναι κάτι πάρα πολύ συχνό και στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απόλυτα καλοήθες. «Όταν έχουµε έναν καλοήθη όζο ή όταν υπάρχει καρκίνος, που δεν έχει δώσει ακόµη µεταστάσεις, συνήθως απουσιάζουν τα συµπτώµατα που αναφέραµε παραπάνω. Τέτοιες παθήσεις, ανακαλύπτονται συνήθως τυχαία ή όταν ο ασθενής ή ο γιατρός του, ψηλαφήσει κάτι στο λαιµό του», σηµειώνει ο κ. Κιόρτσης.
Σηµαντική είναι, στο σηµείο αυτό, η επίσκεψη στον ενδοκρινολόγο, ο οποίος θα εξετάσει εκτός από τη διόγκωση και τα άλλα συµπτώµατα που υποδηλώνουν πάθηση του θυρεοειδούς, θα δει την υφή και το µέγεθος της πιθανής διόγκωσης και θα εκτιµήσει αν υπάρχει ή όχι κακοήθεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ένα υπερηχογράφηµα µπορεί να δείξει αν πρόκειται ή όχι για κάτι ύποπτο. Αν ο όζος έχει χαρακτήρες που συνάδουν µε κάποια κακοήθεια, µια βιοψία µε λεπτή βελόνα (παρακέντηση), θα δώσει την ακριβή διάγνωση.
Πόσο συχνά πρέπει να ελέγχεται κανείς;
«Εξαρτάται από την πάθηση», τονίζει ο γιατρός και εξηγεί: «Ένας καρκινοπαθής, για παράδειγµα, χρειάζεται πολύ πιο στενό έλεγχο, ανάλογα µάλιστα και µε τη µορφή του όγκου. O καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ένας από τους πιο ήπιους και µε την καλύτερη πρόγνωση καρκίνους, αλλά απαιτεί πολύ λεπτοµερή κλινικοεργαστηριακό έλεγχο.
Από τις παθήσεις που έχουν να κάνουν µε τη λειτουργία του θυρεοειδούς, πολύ στενότερο έλεγχο απαιτεί ο υπερθυρεοειδισµός. Απαιτεί µακροχρόνια θεραπεία µε φαρµακευτική αγωγή, πολλές φορές για 18 µήνες ή και περισσότερο, µε προοδευτική µείωση της δόσης και τακτική παρακολούθηση κάθε 2-3 µήνες. Στον υποθυρεοειδισµό, αντίθετα, αν έχει ρυθµιστεί η δοσολογία του φαρµάκου που χρειάζεται ο ασθενής, µπορεί να παρακολουθείται κάθε 6 µήνες ή κάθε χρόνο.
Πότε χρειάζεται εγχείρηση;
Στον υποθυρεοειδισµό, συνήθως δεν προκύπτει ανάγκη χειρουργείου. Στον υπερθυρεοειδισµό, αντίθετα, αν µετά το τέλος της θεραπείας µε φαρµακευτική αγωγή εµφανιστεί υποτροπή, τρεις είναι οι διαθέσιµες λύσεις: ή ένας ακόµη κύκλος θεραπείας ή χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου, για να «καεί» ο θυρεοειδής ή χειρουργική αφαίρεση του αδένα. Το χειρουργείο είναι επίσης αναγκαίο σε περιπτώσεις όζων ή διόγκωσης του θυρεοειδούς, που µπορεί να προκαλούν πιεστικά φαινόµενα και δυσκολίες στην κατάποση ή την αναπνοή. Χειρουργική είναι, ασφαλώς, και η αντιµετώπιση του καρκίνου, όπου πρέπει να γίνει αφαίρεση του θυρεοειδούς.
ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ
Σε πολλές περιπτώσεις αυξηµένης χοληστερόλης είναι πιθανό να υποκρύπτεται κάποιος υποθυρεοειδισµός. Ο υποθυρεοειδισµός οδηγεί σε αύξηση των επιπέδων χοληστερίνης στο αίµα. «Είναι καλό, σε οποιονδήποτε έχει υπερλιπιδαιµία να γίνεται έλεγχος και του θυρεοειδούς. Έχει βρεθεί ότι σε ένα ποσοστό 5-10% των περιπτώσεων υπερλιπιδαιµίας, αιτία είναι ο υποθυρεοειδισµός. Είναι, εποµένως, κρίµα να θεραπεύει κανείς το τελικό αποτέλεσµα αντί να καταπολεµά το αίτιο του προβλήµατος, που είναι ο υποθυρεοειδισµός.
ΜΥΘΟΙ & ΑΛΗΘΕΙΕΣ
«Δεν παίρνω το χάπι του θυρεοειδούς, γιατί µε παχαίνει»
Μύθος. Οι θυρεοειδικές ορµόνες µάλλον βοηθούν κάποιον να χάσει κιλά, όταν έχει υπολειτουργία, παρά το αντίθετο. Η θυροξίνη είναι ορµόνη που προκαλεί αύξηση των καύσεων και της θερµογένεσης.
«Παχαίνω χωρίς να τρώω, γιατί έχω θυρεοειδή»
Μύθος. Στον υποθυρεοειδισµό, υπάρχει µια τάση για αύξηση του σωµατικού βάρους, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι για την παχυσαρκία φταίει ο θυρεοειδής. Ακόµη και στις περιπτώσεις, όπου υπάρχει αύξηση του σωµατικού βάρους, λόγω της υπολειτουργίας του θυρεοειδούς, αυτή δεν ξεπερνά τα 5-10 κιλά. Το 50% των Ελλήνων είναι σήµερα υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Αλίµονο αν είχαν όλοι θυρεοειδή!
«Έχω θυρεοειδή και παίρνω θεραπεία. Αισθάνοµαι καλά, άρα µπορώ να κόψω το χάπι»
Μύθος. Είναι σηµαντικό να µην διακόπτει κανείς τη θεραπεία. Η πάθηση δεν είναι ιάσιµη, µε την έννοια ότι παίρνουµε ένα φάρµακο για λίγο καιρό και περνάει. Αν η λήψη της θυροξίνης διακοπεί, το πρόβληµα θα επανέλθει.
«Οι παθήσεις του θυρεοειδούς είναι κληρονοµικές»
Αλήθεια. Σίγουρα υπάρχει οικογενειακή επιβάρυνση. Όταν οι γονείς έχουν πρόβληµα µε τον θυρεοειδή, είναι πολύ πιθανό και τα παιδιά να εµφανίσουν κάποια πάθηση του θυρεοειδή.
«Ο καρκίνος του θυρεοειδούς δεν είναι µεταστατικός»
Μύθος. Αν ο καρκίνος του θυρεοειδούς θεραπευθεί σωστά, δεν υπάρχει κανένα πρόβληµα. Αν αµεληθεί όµως, µπορεί, δυνητικά, να δώσει µεταστάσεις.
Νεκταρία Καρακώστα lifepositive.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου