Λυπάμαι. Άλλο πράγμα η γιορτή κι άλλο τα πανηγύρια. Ένα χαβαλέ έζησα που τον έκαναν πιο φασαριόζικο όσοι προσπαθούσαν να επιβληθούν με την πίκρα τους. Την όποια πίκρα τους. Οι Αθηναίοι έβριζαν τους «βλάχους», τους «χωριάτες», την «επαρχία» επειδή δεν ψήφισε καλά (;) κι έτσι η ΝΔ βγήκε πρώτη. Την ίδια ώρα οι Αθηναίοι που έβριζαν τους «βλάχους» της επαρχίας, είχαν δώσει 8% στη Χρυσή Αυγή. Όμως κάποιον έπρεπε να βρίσουν για κάτι.
Δε μ’ αρέσει να τσουβαλιάζω, αλλά για τσουβάλιασμα είμαστε. Η πλειοψηφία ειρωνευόταν τον ΣΥΡΙΖΑ, τον χαρακτήριζε «νέο ΠΑΣΟΚ» και έδειχνε έτοιμη να κατασπαράξει τον Τσίπρα έτσι και τον έβλεπε μπροστά της. Μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής, μέρος αυτής της ίδιας… πλειοψηφίας λάτρευε τον Τσίπρα και θεωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ «λύση που θα ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό». Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε πάνω από 1 εκ. ψήφους. Φαίνεται, λοιπόν, πως κάποιοι ακόμη αρέσκονται να δημιουργούν ινδάλματα για να τα γκρεμίζουν.
Επόμενοι ένοχοι ήταν οι «μαλάκες» και οι «ανεύθυνοι» που δεν πήγαν να ψηφίσουν κι έτσι «αυτοί φταίνε», αν και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το φταίξιμο για το οποίο φταίνε. Με ποια λογική γίνεται η επίθεση από κάποιον που ψήφισε σε κάποιον που απείχε; Απλό! Με καμία λογική.
Κατ’ αρχήν κανείς δεν ξέρει κι ούτε θα μάθει τί θα ψήφιζε αυτός που απείχε. Οι νεοδημοκράτες μπορεί να βρίζουν αυτούς που απείχαν επειδή νομίζουν ότι αν ψήφιζαν θα ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία, οι του ΠΑΣΟΚ το ίδιο, οι του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν τη μεγαλύτερη φασαρία επειδή κατά την άποψή τους όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν, αν πήγαιναν θα ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Ουσιαστικά, το βράδυ των εκλογών κυριάρχησε μια παράνοια. Δεν καταλάβαινες αν ο άλλος ήταν χαρούμενος, απογοητευμένος ή θυμωμένος. Κάποιοι ήταν και τα τρία ταυτόχρονα. Χαρούμενοι επειδή «γκρεμίστηκε το σύστημα», θυμωμένοι επειδή μπήκε στη βουλή η Χρυσή Αυγή, απογοητευμένοι επειδή βγήκε πρώτη η ΝΔ.
Λες και η Χρυσή Αυγή μπήκε μόνη της στη βουλή, με τανκς. Λες κι ο λόγος που μπήκε δεν ήταν η εξαθλίωση και η εγκατάλειψη που ένιωσαν κάποιοι πολίτες. Τραγικά λανθασμένη επιλογή έκαναν. Ε, τι να κάνουμε τώρα; Εκλογές είναι. Εφ όσον πήγε ο λαός στις εκλογές αποδεχόμενος να συμμετέχει σε μία διαδικασία όπου συμμετείχε νεοναζιστικό κόμμα, όλα ήταν πιθανά. Και μία από τις πιθανότητες, που ήταν γνωστή από καιρό, ήταν και η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Τραγικό; Σαφώς! Επικίνδυνο; Σαφέστατα. Εφιαλτικό; Και βάλε…Όμως με τη συμμετοχή τους στις εκλογές, οι πολίτες αποδέχτηκαν την αναγνώρισή της ως νόμιμο κόμμα. Ας αντιδρούσαν όταν έπρεπε. Ή ας αντιδράσουν έστω και τώρα. Αλλά ας αντιδράσουν συγκεκριμένα και επί του αντικειμένου.
Εν ολίγοις, το βράδυ και το ξημέρωμα των εκλογών σε μία φράση μπορούν να χωρέσουν. «Νεύρα, πολλά νεύρα». Στα social media έτρεχαν αναλύσεις επί αναλύσεων ενώ, επαναλαμβάνω, τα αποτελέσματα ήταν ακόμη στο 50% των εκλογικών τμημάτων. Ταυτόχρονα, το ίντερνετ πλημμύρισε με άρθρα, κείμενα, απόψεις και γνώμες για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ακόμη δεν είχε προλάβει να το χωνέψει η κάλπη το αποτέλεσμα, αλλά κάποιοι φρόντισαν να καπαρώσουν άποψη.
Είναι μεσημέρι Δευτέρας κι ακόμη αυτό που αντιλαμβάνομαι γύρω μου είναι «νεύρα, πολλά νεύρα». Να πάμε μία εκδρομή να ηρεμήσουμε. Να πάμε σ’ ένα SPA. Δεν είναι κατάσταση αυτή να μη μπορεί να αποφασίσει ένας λαός για το αν είναι ή όχι χαρούμενος με το αποτέλεσμα που ο ίδιος διαμόρφωσε, αν και βοήθησε αρκετά η νοθεία που επέβαλε ο εκλογικός νόμος. Όμως κι αυτό ήταν γνωστό. Και οι πολίτες εν γνώσει αυτού του νόμου πήγαν να ψηφίσουν.
Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση και ξαναγίνουν εκλογές τον Ιούνιο, φοβάμαι ότι θα δούμε μαλλιοτραβήγματα. Θα πέφτουν χαστούκια άνευ λόγου στις αυλές των εκλογικών κέντρων. Έτσι, απλά επειδή θα υπάρχουν «νεύρα, πολλά νεύρα» κι επειδή ο καθένας θα θεωρεί την άποψή του ως τη μοναδική που μπορεί να σώσει τη χώρα.
http://kartesios.com/?cat=28
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου