Η Ιταλία είναι ένας τόπος γεμάτος με αντιφάσεις. Διαθέτει ποιοτικό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά ελάχιστες ευκαιρίες για καριέρα. Εξαιρετική κουλτούρα και ομορφιά, αλλά σχεδόν καμία προστασία των
καλλιτεχνικών και φυσικών της θησαυρών.
Αποτελεί μέλος του G8, των οκτώ δηλαδή πιο βιομηχανικά ισχυρών κρατών του πλανήτη, αλλά όσον αφορά στη μεταχείριση των γυναικών, είναι σαν να ζει στον μεσαίωνα. Πάντα βρίσκεται στο πάτο των στατιστικών στοιχείων της ΕΕ, που αφορούν στη γυναικεία απασχόληση, τα μεροκάματα των γυναικών, και τον αριθμό των γυναικών που κατέχουν θέσεις επιρροής.
Πρόκειται για μια χώρα όπου ο κάθε πολίτης έχει ισχυρούς δεσμούς με τη κοινότητά του, αλλά παραμένει απομονωμένος εξαιτίας ενός άνισου, απόμακρου, και συχνά διεφθαρμένου κράτους.
Το προηγούμενο όμως διάστημα είδαμε κάτι να κινείται, κάτι που αφήνει ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Πρόκειται για την αντίδραση των Ιταλίδων (και των Ιταλών) απέναντι στα τελευταία σκάνδαλα που συμβαίνουν πολύ συχνά, και που δείχνουν την Ιταλία ως μια χώρα στην οποία οι γυναίκες δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
Τα σκάνδαλα αυτά έχουν προκαλέσει γενικές συζητήσεις για το ρόλο της γυναίκας στην ιταλική κοινωνία. Οι συζητήσεις ξεκίνησαν από το 2009, όταν στη διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, ο πρωθυπουργός Silvio Berlusconi είπε σε μια αξιοσέβαστη 58χρονη πολιτικό «Γίνεσαι όλο και περισσότερο όμορφη από ότι έξυπνη…». Αυτή ανταπέδωσε λέγοντας «Δεν είμαι μια από αυτές, που είναι στη διάθεσή σας κε πρωθυπουργέ…».
Πολλές Ιταλίδες αισθάνονται πως για τους άνδρες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναλώσιμα προϊόντα. Τη περασμένη όμως εβδομάδα, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της περιφρόνησης του γυναικείου φύλου. Οι διαδηλώσεις αυτές έγιναν σε πολλές πόλεις, και ήταν όλες πολυπληθείς, αλλά και ειρηνικές. Οι οργανωτές ζήτησαν να μην υπάρχουν πολιτικά συνθήματα, καθώς οι διαμαρτυρίες εκπροσωπούσαν κάθε Ιταλίδα ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων. Πολλοί όμως, και όχι χωρίς λόγο, είδαν τις διαμαρτυρίες αυτές σαν στρεφόμενες εναντίον του Berlusconi.
Για πολλές δεκαετίες, η ιταλική τηλεόραση παρουσιάζει τις γυναίκες ως άφωνα κορμιά που απλά εξυπηρετούν τη τηλεθέαση. Ότι ώρα ανοίξεις την ιταλική τηλεόραση, θα το δεις. Οι διαφημίσεις χρησιμοποιούν το γυναικείο σώμα για να πουλήσουν το οτιδήποτε, πολλές φορές χρησιμοποιώντας σλόγκαν σεξουαλικής φύσης.
Για τους περισσότερους Ιταλούς, αυτή είναι και η φυσιολογική εικόνα της γυναίκας. Για τις περισσότερες έφηβες, η εμφάνισή τους είναι πολλές φορές το μοναδικό όπλο για μια επιτυχημένη καριέρα, πλούτη, ακόμη και πολιτική ενασχόληση. Όταν όμως οι γυναίκες αναλαμβάνουν κάποιο πολιτικό αξίωμα με βάση την ομορφιά τους, όπως έχει γίνει πάμπολλες φορές, μπορεί να κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά οι άνδρες ποτέ δεν θα τις πάρουν στα σοβαρά.
Όλες οι γυναίκες παντού, αναγκάζονται να υποστούν κάποια μορφή ανδρικού machismo. Οι καθηγητές δεν τις παίρνουν στα σοβαρά, οι άνδρες περιμένουν από αυτές να διεκπεραιώνουν τις δουλειές του σπιτιού, οι συγγενείς να τις υπενθυμίζουν πως αφού είναι γυναίκες ας μην είναι ιδιαίτερα φιλόδοξες, κλπ. Ο ρόλος της γυναίκας λένε, είναι να παντρευτεί, να προσέχει το σπίτι, να κάνει παιδιά, να φροντίζει τους παππούδες, και να βρει μια μέτρια δουλειά για να βοηθά στα οικογενειακά έξοδα.
Αν κάποια τολμήσει να αναζητήσει την εργασία για την οποία αγωνίστηκε σπουδάζοντας σκληρά, τότε χαρακτηρίζεται «σιδηρά», «άκαρδη», και «καριερίστρια». Πολλές σπούδασαν, αλλά κατέληξαν στο να ακολουθούν απλά τον άνδρα τους, παρατώντας την όποια δική τους σταδιοδρομία.
Όλα αυτά δεν είναι αποκλειστικά ιταλικό φαινόμενο, αλλά όπου και να ταξιδέψει κανείς στο κόσμο, δεν θα δει πουθενά τόσο σοκαριστικά σεξιστικές διαφημίσεις όσο αυτές της Ιταλίας, ή τόσες ημίγυμνες γυναίκες στις μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης, ή τόσες γυναίκες που κρίνονται από την εμφάνισή τους και μόνο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη Ιταλία. Αποτελείται από ανθρώπους που έχουν σιχαθεί αυτή τη στενοκεφαλιά, και που δεν δέχονται τους γηραλέους ερωτύλους, που εκμεταλλεύονται τα πλούτη τους για να ξεγελάσουν τις πιτσιρίκες, ως πρότυπα ανδρών. Υπάρχουν πολλοί άντρες που σέβονται τις συντρόφους τους, και πολλοί καθηγητές που εκτιμούν το μυαλό των φοιτητριών τους.
Πρόκειται για άνδρες που μαγειρεύουν και σιδερώνουν, και που είναι περήφανοι για την επαγγελματική επιτυχία των γυναικών τους, που απολαμβάνουν τη γυναικεία ομορφιά, και που τη θεωρούν πολύ πιο ελκυστική όταν αυτή δεν προσβάλλει τη γυναικεία νοημοσύνη.
Αυτού του είδους οι άνδρες σέβονται τον επαγγελματισμό των γυναικών, θαυμάζουν τις πνευματικές τους δυνατότητες, και δεν φέρνουν αντίρρηση στις επαγγελματικές φιλοδοξίες τους. Συνεπώς, υπάρχει μια άλλη Ιταλία, και επιτέλους έφτασε η ώρα να αναδειχθεί.
S.A.- NY Times
Blogger Comment
Facebook Comment