οδηγίες της Ευρωζώνης και είχε καθυστερήσει δραματικά να λάβει μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων της μέσα στο 2009 ή στις αρχές του 2010. Είχε απορρίψει προσφορές δανεισμού 25 δις και συνομιλούσε κρυφά με το ΔΝΤ.
Επιπλέον καλλιεργούσε κλίμα πανικού στις αγορές και αρνητικά στερεότυπα για τους έλληνες παγκοσμίως. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πλήρως καταστροφικό και κατά βάση ατιμωτικό μνημόνιο-τιμωρία. Ένα μνημόνιο συμπύκνωσης μίσους από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Έχουν ένα δίκιο αν αναλογιστεί κανείς ότι από τότε το ΔΝΤ έχει ένα πολύ σοβαρό ρόλο και λόγο στην Ευρωζώνη, ενώ μετά από αυτά οι αγορές αντιλήφτηκαν τις αδυναμίες του συστήματος στοχοποίησαν την Ευρωζώνη και επιτέθηκαν ξανά και ξανά.
Όμως αυτή η ανοησία πρέπει να τελειώσει. Το μνημόνιο δεν βγαίνει. Η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πρόσωπο να ζητήσει κάτι παραπάνω. Το μοναδικό της χαρτί είναι το γεγονός ότι εφαρμόζει πιστά το μνημόνιο, ελπίζοντας να ανακτήσει μέσω αυτού την αξιοπιστία των προθέσεων της έναντι του ευρώ. Ταυτόχρονα η πιστή εφαρμογή του μνημονίου αθωώνει τους εταίρους μας και τους επιτρέπει να μην κάνουν το “κάτι παραπάνω” . Η πιστή εφαρμογή του μνημονίου δεν επιβάλει σε κανέναν να πράξει κάτι άμεσο. Και έτσι παραμένουμε στο αδιέξοδο μνημόνιο του μίσους.
Η παραμονή της Ελλάδος σε συνθήκες ομηρίας από τις αγορές -σε ένα σημείο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας- δεν έχει κανένα νόημα και κανένα όφελος για την ζώνη του ευρώ. Αυτή η κατάσταση τιμωρίας, το μόνο που κάνει είναι να συντηρεί την κρίση και την αμφιβολία προς το συνολικό Ευρωοικοδόμημα. Η ευρωζώνη δεν έχει κανένα όφελος από μια Ελλάδα ταπεινωμένη χωρίς ικμάδα ζωής, αποστερημένη, χωρίς κυριαρχία και δημόσιο πλούτο. Κανένα όφελος δεν προκύπτει για την ζώνη του ευρώ από μια Ελλάδα με 15% ανεργία, χωρίς δυνατότητα κατανάλωσης, χωρίς δυνατότητα παραγωγής, από μια Ελλάδα που παράγει μόνο ευρωπαίους μετανάστες. Η Ευρωζώνη δεν έχει κανένα όφελος από μια Ελλάδα ερείπιο του ΔΝΤ την όποια θα συντηρεί για πάντα. Απεναντίας έχει κάθε όφελος από μια Ελλάδα ισχυρή, δρώσα και ικανή να συμβάλει με τις δυνάμεις στον κοινό ευρωπαϊκό πλούτο.
Αυτό το κάτι παραπάνω είναι σαφές ότι θα γίνει όταν παραστεί ανάγκη και αυτό έχει ειπωθεί. Θα είναι επιμήκυνση, επαναγορά, αναδιάρθρωση κάτι θα είναι, όμως θα συμβεί όταν τα πράγματα καταστούν εντελώς οριακά. ‘Όπως βαδίζουν τα πράγματα, μόνο τότε θα συμβεί κάτι όμως τότε θα είναι πολύ αργά για όλους.
Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη επιβάλει να μας πουν τώρα τι θέλουν, να δούμε αν και τι μπορούμε να τους δώσουμε και στο τέλος να μας δώσουν μια καλή και τίμια λύση με προοπτικές για όλους. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει με το μνημόνιο του μίσους καθώς τίθεται θέμα ύπαρξης.
Αυτό είναι η καλύτερη λύση του δράματος…
Μετά θα δούμε τι θα κάνουμε εδώ με την παρέα του ΔΝΤ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου